*Γράφει ο Μάριος Μπούλης

Το αποτέλεσμα του Παναθηναϊκού στην Μπασκόνια έχει διττή όψη. Οι πιο συντηρητικοί, ως προς την κριτική, θα πουν πως χάθηκε μία μεγάλη ευκαιρία κόντρα στη Μπασκόνια για να έρθει το πρώτο διπλό της σεζόν. Και πράγματι, είναι μια αλήθεια αυτή, μιας και οι Βάσκοι δεν θυμίζουν σε τίποτα την ομάδα των προηγούμενων ετών, όταν έφτασαν στην κορυφή της ACB και γενικά είχαν μία σταθερή παρουσία στην Euroleague. Οι πιο μετριοπαθείς θα πουν πως, ναι, χάθηκε όντως μία ευκαιρία για να έρθει το διπλό, υπάρχουν όμως και θετικά στοιχεία από τη χτεσινή εμφάνιση. Είναι πρακτικά, πώς βλέπει κάποιος το ποτήρι με το νερό, μισοάδειο ή μισογεμάτο.

Ο Παναθηναϊκός γνώρισε την 2η του ήττα στη φετινή Euroleague στις πρώτες αγωνιστικές, σε μία έδρα που παραδοσιακά δυσκολεύεται, οπότε από τη μία μπορεί να πει κανείς πως δεν χάθηκε κάτι, από την άλλη όμως αν θες να βάλεις από κάτω σου κάποιες ομάδες στη βαθμολογία, πρέπει να πάρεις τέτοια διπλά. Για μισό λεπτό όμως. Είπε ο Παναθηναϊκός ότι διεκδικεί κάτι συγκεκριμένο από τη φετινή σεζόν; Ότι θέλει να μπει στην οκτάδα ή να πάει Final Four; Το ξεκαθάρισαν και στις τελευταίες τους δηλώσεις οι δύο GM του «τριφυλλιού», Δημήτρης Διαμαντίδης και Φραγκίσκος Αλβέρτης πως η φετινή χρονιά θα είναι δύσκολη, οπότε με ποιο σκεπτικό γίνεται η όποια κριτική;

Ο Παναθηναϊκός έδειξε σαφή σημάδια βελτίωσης, γιατί μπορεί να στέκεται κανείς στη στατιστική στα ριμπάουντ, όπου μάζεψε 18 αμυντικά, ενώ η Μπασκόνια είχε 17 επιθετικά, είχε όμως σαφή βελτίωση στο μακρινό σουτ, μιας και το 21,2% ευστοχίας των δύο πρώτων αγώνων, μετετράπη σε 47,8% στον αγώνα της Τρίτης, το διπλάσιο και βάλε δηλαδή. Είχε σαφώς βελτιωμένους τους Πέρι και Μέικον, οι οποίοι αφού πήραν την… κρυάδα της αρχής, δείχνουν να θέλουν και να μπορούν να βελτιωθούν. Φάνηκε επίσης πως η παρουσία των 5 έμπειρων σε επίπεδο Euroleague είναι υπέρ-απαραίτητη. Ο Παπαγιάννης που έπαιζε με ένεση και ουσιαστικά δεν μπορούσε να προσφέρει και ο Νέντοβιτς που δεν μπήκε ποτέ στο κλίμα του αγώνα, ήταν δύο παίκτες που αν βρίσκονταν στα φυσιολογικά επίπεδα τους, θα ήταν αρκετοί για να έρθει η νίκη. Ειδικά δε για τον Παπαγιάννη, το γεγονός ότι πήρε μόνος του 8 ριμπάουντ, τα 6 από τα οποία ήταν αμυντικά, όταν όλη η υπόλοιπη ομάδα πήρε 11, καταλαβαίνει κανείς πόσο σημαίνουσα είναι η παρουσία του.

Θα πληρώνει για καιρό το λάθος του καλοκαιριού

Αν ρωτήσει κανείς το κοινό του Παναθηναϊκού, αλλά και τους ανθρώπους των media που ασχολούνται με το μπάσκετ σε αυτό το επίπεδο, ποιον ήταν το φετινό λάθος της ομάδας, ως προς το σχεδιασμό, οι περισσότεροι θα απαντήσουν πως δεν αποκτήθηκε ο βασικός point guard της ομάδας. Πράγματι, φτάσαμε στις αρχές του Οκτωβρίου για να ανακοινώσει η «πράσινη» ΚΑΕ τον εκλεκτό για τη θέση του βασικού «άσου». Το ένα πρόβλημα λύθηκε. Το έτερο πρόβλημα που φέρνει αλυσιδωτά νέα προβλήματα, θα αναλυθεί; Για τη θέση του σέντερ ο λόγος φυσικά.

Ο Παναθηναϊκός πήρε το ρίσκο το καλοκαίρι που πέρασε και απέκτησε τον Τζεχάιβ Φλόιντ για τη θέση του αθλητικού σέντερ, πίσω από τον Γιώργο Παπαγιάννη. Μηδέν εμπειρία σε επίπεδο Euroleague. Μηδέν εμπειρία ακόμα και σε επίπεδο Eurocup. Και δεν είναι κακός παίκτης, προς Θεού. Είναι ένας παίκτης που του δόθηκε η ευκαιρία να παίξει στο υψηλότερο επίπεδο, όμως χρειάζεται χρόνο προσαρμογής, όπως συμβαίνει και με τους υπόλοιπους Αμερικανούς, στους οποίους ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να δώσει το… εισιτήριο για το ταξίδι στο όνειρο. Όπως, όμως κάθε παίκτης, έχει κάποια θετικά στοιχεία στο παιχνίδι του και κάποια αρνητικά. Για παράδειγμα, είναι καλός στο ψηλό παιχνίδι, είναι δυνατός κοντά στο στεφάνι, είναι επίσης διορατικός, προσφέροντας έξυπνες ασίστ. Υπάρχει όμως ένα ξεκάθαρο πρόβλημα στην άμυνα, είτε αυτό ορίζεται στο ατομικό μαρκάρισμα (είναι 2,03μ σε μία σεζόν που οι «δεινόσαυροι» ξαναζούν την πέραση τους), είτε στις τοποθετήσεις στο ριμπάουντ. Για του λόγου το αληθές: σε τρεις αγώνες ο Αμερικανός έχει συνολικά 9 ριμπάουντ. 9 ριμπάουντ, όταν ο «λαβωμένος» Παπαγιάννης σε 14’ είχε 8 ριμπάουντ στη χώρα των Βάσκων.

Ο Δημήτρης Πρίφτης είχε διακρίνει από νωρίς το πρόβλημα που υπήρχε με τον Φλόιντ. Έχει αναλυθεί σε παλιότερο κείμενο πως ο Παναθηναϊκός, ακριβώς επειδή το επίπεδο του ρόστερ του έχει πέσει, θα πρέπει να αμυνθεί. Οι αριθμοί μετά από τρεις αγώνες δείχνουν το ακριβώς αντίθετο, όμως το σκεπτικό του τεχνικού του «τριφυλλιού» είναι αυτό και για το σκοπό αυτό πρόσθεσε τον Τζέρεμι Έβανς, παρά το γεγονός ότι ο αρχικός σχεδιασμός όριζε ένα power forward που θα είχε έφεση στο τρίποντο και θα μπορούσε, αν χρειαζόταν, να κατεβαίνει και στο «3». Προσπαθεί, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός να λύσει ένα πρόβλημα, δημιουργώντας ένα δεύτερο στο σχεδιασμό, μιας και δεν έχει αξιόπιστο σουτ στο «4» (μιλάμε για ομάδα που αυτή τη στιγμή έχει 30,1% ευστοχίας χάρη στο παιχνίδι) και έχοντας 7 ξένους, μέχρι να έρθει ο Φερέλ και αυτοί να γίνουν 8.

Οι σκέψεις όλες αυτές γίνονται μετά από ένα βράδυ που η Βιλερμπάν υποχρέωσε στην 3η της ήττα την Εφές Αναντολού, την περσινή πρωταθλήτρια Ευρώπης. Σε έναν αγώνα μάλιστα που ο Κώστας Αντετοκούνμπο είχε την τιμητική του, πετυχαίνοντας το καλάθι της νίκης και οδηγώντας τον Σέιν Λάρκιν σε ένα άστοχο τρίποντο ενώ τον μάρκαρε με τα χέρια που λόγω μάκρους θύμιζαν περισσότερο φτερά. Σκεφτείτε, λοιπόν, η το φλερτ που είχε αναπτυχθεί ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και τον πρωταθλητή του ΝΒΑ με τους Λέικερς, να μετουσιωνόταν σε συνεργασία, ο Παναθηναϊκός να είχε έναν πανύψηλο, αλλά συνάμα αθλητικό σέντερ πίσω από τον Παπαγιάννη και δη Έλληνα. Μετά Χριστόν προφήτες θα πουν κάποιοι, εκ του αποτελέσματος όμως και με βάση το εκάστοτε σκεπτικό και τη φιλοσοφία της ομάδας, μπορεί να γίνει η όποια κριτική.

Προσευχές να «αποβάλλει» την ταυτότητα του

Επειδή αναφέρθηκε στην αρχή του παρόντος κειμένου η μεταγραφή του Γιόγκι Φερέλ, είναι ευκαιρία να αναλυθεί η περίπτωση του Αμερικανού. Ο πρώην guard των Κλίπερς και των Ντάλας Μάβερικς είναι ένας σύγχρονος scoring guard, το στυλ του απαντά ακριβώς σε αυτό που είχε αναλυθεί στο πρόσφατο παρελθόν, όταν κατέστη σαφές πως η εποχή των pass first point guards έχει περάσει ανεπιστρεπτί για τον απλούστατο λόγο ότι δεν υπάρχουν. Ο Φερέλ αγωνίστηκε πέρυσι σε 10 αγώνες στο κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου, μετρώντας 5,6 πόντους, 2,2 ασίστ και 1,9 ριμπάουντ, έχοντας 32,1% στο τρίποντο. Σε συνολικά νούμερα στην καριέρα του, ο Αμερικανός έχει 7,7 πόντους με 36,5% στο τρίποντο, ενώ μοιράζει 2,3 ασίστ και κατεβάζει 2,1 ριμπάουντ.

Με μία γρήγορη ματιά καταλαβαίνει κανείς πως ο Αμερικανός δεν είναι ο δημιουργός που μπορεί να είχε κάποιος στο μυαλό του. Γι’ αυτό και ο Παναθηναϊκός καλείται να «αποβάλλει» ένα μέρος του χαρακτήρα του, μιας και επί σχεδόν 15 χρόνια στηριζόταν σε παίκτες που είχαν στο μυαλό τους πρώτα την πάσα και μετά την εκτέλεση. Εδώ, όμως, έχουμε μία διαφορετική περίπτωση, όπου ο Φερέλ ξέρει και μπορεί να κατεβάζει τη μπάλα, δεν είναι δηλαδή Νέντοβιτς να το κάνει κατ’ ανάγκην, δεν είναι Μέικον να μάθει τώρα να το κάνει, όμως δεν είναι στις πρώτες επιλογές του η ασίστ. Σαφώς θα χρειαστεί χρόνος προσαρμογής, σαφώς θα χρειαστεί χρόνος να μπει στο ρόλο που του έχει δημιουργηθεί.

nea

Δεν υπάρχουν ακόμα άρθρα για αυτό το tag

ΠΙΣΩ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ

ΔΗΜΟΦΙΛΗ