Αναλυτικά ένα μέρος των όσων είπε ο Άγγελος Αναστασιάδης στο sport24:

“Μου θύμισες και τις δύο ευρωπαϊκές προκρίσεις με την Άρσεναλ το 1997 στον πάγκο του ΠΑΟΚ και με την Γιουβέντους στον πάγκο του Παναθηναϊκού το 2000. Την Άρσεναλ του Βενγκέρ, του Μπέργκαμπ, του Όβερμαρς, του Ανελκά, του Βιεϊρά. Όσα έπαιρνε ο προπονητής εκεί παίρναμε εμείς όλοι μαζί. Όλη η ομάδα κι ο Γιάνγκος και οι φροντιστές και οι σεκιούριτι του γηπέδου.

Όταν κερδίσαμε με τον Παναθηναϊκό την Γιουβέντους με 3-1 στο ΟΑΚΑ και περάσαμε στους “16” του Τσάμπιονς Λιγκ, τρελάθηκα, γιατί ξεκίνησε να γίνεται κάτι παραπλήσιο με τον ΠΑΟΚ. Έκανα λάθος εγώ κι αντέδρασα, γιατί το dna του Παναθηναϊκού είναι εντελώς διαφορετικό από το dna του ΠΑΟΚ. Μεγάλες ομάδες και οι δύο, αλλά με διαφορετικό dna.

Ο Ολυμπιακός έχει παίξει τόσες φορές στο Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά ο Παναθηναϊκός να ξέρεις είναι με διαφορά η πρώτη ελληνική ομάδα σε αναγνωρισιμότητα και δημοφιλία όταν πάει να παίξει στην Ευρώπη.Και δεν γίνεται αυτό μόνο επειδή έφτασε στον τελικό του Πρωταθλητριών το 1971. Υπάρχει ένας σεβασμός στην Ευρώπη για τον Παναθηναϊκό, αλλά αν συνεχίσουν έτσι να μην βγαίνουν στην Ευρώπη, θα χαθεί αυτό.

Ο Παναθηναϊκός είναι με διαφορά η πρώτη ελληνική ομάδα σε αναγνωρισιμότητα και δημοφιλία

Παίζουμε τότε με την Λα Κορούνια, κερδίζουμε 1-0 και στο 88΄ είμαστε πέντε άνθρωποι με έναν και κάνει ένα ανάποδο ψαλίδι κάποιος, χτυπάει η μπάλα στο καλώδιο και μας ισοφαρίζουν. Τότε 80 χιλιάδες κόσμος μέσα στο ΟΑΚΑ, προτού παίξουμε με την Γιουβέντους, φωνάζει “… ο ΠΑΟΚ και η Θεσσαλονίκη” με αποδέκτη εμένα.

Κερδίζουμε το Αμβούργο 0-1 και περιμένουμε να έρθει η Γιουβέντους. Στο Τορίνο χάσαμε με 2-1, το σκορ ήταν 1-1 μέχρι το 93′. Κάναμε ένα λάθος σε ένα κόρνερ και φάγαμε το δεύτερο γκολ.

Θυμάμαι ότι από τότε παίζαμε εμείς 3-4-3. Όχι το σημερινό 3-5-2, αλλά με έναν μπροστά και έναν στην άκρη να αλλάζει. Εκεί που είχαν την δύναμη οι μπακ του αντιπάλου. Στην πλευρά του καλύτερού τους μπακ έβαζα εξτρέμ. Τον σταματούσα, δηλαδή, πριν να ξεκινήσει.

Έπαιζα με τρεις τότε, πριν 20 χρόνια, γιατί είναι το πιο επιθετικό σύστημα απ’ όλα, αν ζητήσεις επιθετικά πράγματα. Εάν ζητήσεις αμυντικά είναι το πιο αμυντικό σύστημα. Αν το παίζεις αμυντικά, λες οι τρεις πίσω και οι πέντε στη μέση δεν πάτε πουθεν, ή οι τρεις πίσω και οι τέσσερις στη μέση δεν πάτε πουθενά και μαζί και ο τερματοφύλακας πάμε στους οχτώ. Άρα, με τρεις παίκτες θα βάλεις γκολ; Ανάλογα τι ζητάς.

Τελειώνει το παιχνίδι και λέει ο Ζιντάν στον Ντάβιτς “αυτοί ήταν πιο πολλοί από εμάς;”

Η Γιουβέντους είχε Ζιντάν, Τρεζεγκέ, Ντάβιτς και δεν συμμαζεύεται και την μισή Εθνική Ιταλίας, με Αντσελότι προπονητή. Ο Ζιντάν δεν έπαιξε εδώ, είχε πάρει κόκκινη. Στο ματς στην Ιταλία είχε τρελαθεί. Είχαμε κατοχή 75% μέσα στο Τορίνο. Τελειώνει το παιχνίδι και λέει ο Ζιντάν στον Ντάβιτς. “Αυτοί ήταν πιο πολλοί από εμάς;”. Πηγαίναμε προς τα αποδυτήρια και τους ακούμε να το λένε. Εγώ έλεγα πάντα στους παίκτες απλά να πάμε να παίξουμε ποδόσφαιρο.

Το μεγαλύτερο λάθος του Παναθηναϊκού ήταν το ότι έφυγε η οικογένεια Βαρδινογιάννη. Στον Παναθηναϊκό λύθηκε το οικονομικό μου πρόβλημα και ως ποδοσφαιριστής και ως προπονητής.

Τα χρήματα που πήρα και ως ποδοσφαιριστής, στον ΠΑΟΚ δεν πρόκειται να τα έβλεπα ούτε στον ύπνο μου. Η οικογένεια Βαρδινογιάννη ήταν μία ευλογία για τον Παναθηναϊκό. Δεν μπόρεσαν στον Παναθηναϊκό να το καταλάβουν.

Έχω πολύ καλές σχέσεις με την οικογένεια Βαρδινογιάννη. Διατηρούνται αυτές οι σχέσεις από το 1981 που έφυγα απ’ κει ως αποτυχημένος, γιατί είναι αλήθεια πως δεν έδωσα αυτά που μπορούσα να δώσω σύμφωνα με την αξία μου. Και ως προπονητής, επίσης, έφυγα.

Το μεγαλύτερο λάθος του Παναθηναϊκού ήταν το ότι έφυγε η οικογένεια Βαρδινογιάννη

Η μόνη φορά στην προπονητική μου καριέρα που με έδιωξαν και έφταιγα εγώ ήταν στον Παναθηναϊκό. Γιατί μου είπαν όταν ανέλαβα “κοίταξε να δεις θα κάνεις αυτό εδώ και εκείνο, αλλά δεν θα κανεις το τάδε”, κι εγώ το έκανα, γιατί τρελάθηκα.

Δεν χρειάζεται να το πω. Ξεπέρασα το όριο. Βγήκα την άλλη μέρα και είπα “άντε γεια σας”. Η αλληλοεκτίμηση, όμως, με την οικογένεια Βαρδινογιάννη είμαι μεγάλη. Κάθε χρόνο στην γιορτή μου αυτή η αλληλοεκτίμηση έχει αντίκρισμα. Τίποτα άλλο δεν έχω να πω.

Ήμουν στην Εθνική Κύπρου, μετά από μία μεγάλη διοργάνωση μαζεύονται οι προπονητές των Εθνικών ομάδων παγκοσμίως σε μία χώρα. Ήμασταν στην Αυστρία. Διοργανωτές ήταν FIFA και UEFA,157 προπονητές Εθνικών ομάδων ήμασταν εκεί.

Είχαν καλέσει και τον Σόουζα για να τον τιμήσουν γιατί είχε πάρει δύο Τσάμπιονς Λιγκ με διαφορετικές ομάδες. Είχα να τον δω από τον Παναθηναϊκό. Είχαν περάσει 7-8 χρόνια. Εντωμεταξύ, είχε ένα κοριτσάκι, ένα κουκλί. Πάντα μόλις με έβλεπε τρελαινόταν και ερχόταν πάνω μου. Ήρθε ο Σόουζα, “πού είσαι πεθαμένο του λέω. Μου είπε “κόουτς τι κάνεις”, αγκαλιές, φιλιά και μου λέει “είχαμε μία διαμάχη εμείς, αλλά…”.

Του απάντησα “καμία διαμάχη δεν είχαμε παλικάρι μου. Έπαιρνες δύο δισ δραχμές τότε κι εγώ ήθελα να παίξεις για δύο δις. Εγώ σε πρότεινα και σε έφερα στον Παναθηναϊκό. Αλλά δεν έφταιγες εσύ, ήσουν κουτσός, είχες πρόβλημα, δεν ήθελες να πας να εγχειριστείς, δεν ήθελες να παίξεις”.

Φεύγω και γυρίζω στη Θεσσαλονίκη. Με παίρνουν τηλέφωνο οι δημοσιογράφοι και μου λένε ο Σόουζα σ’ αυτή την εκδήλωση έκανε μία δήλωση για σένα. Τον ρώτησαν να ξεχωρίσει έναν από τους προπονητές που συνεργάστηκε. Τους είπε “είχα έναν προπονητή στον Παναθηναϊκό, είχα κάποια προβλήματα μαζί του, αλλά ήταν ο προπονητής που έπαιρνε το 150% από τους παίκτες”.

Οι καλύτεροι παίκτες που προπόνησα στην καριέρα μου ήταν ο Καραγκούνης, ο Λυμπερόπουλος, ο Μπασινάς, ο Φύσσας, ο Νικοπολίδης και ο Βαζέχα. Όλοι ήταν μεγάλα ταλέντα και επαγγελματίες. Καταρχήν, αυτοί δεν πήγαιναν στους δημοσιογράφους, οι παίκτες του Παναθηναϊκού, εννοώ.

Είχαν προσωπικότητα. Ήταν εντελώς διαφορετικοί απ’ ότι ήταν τα παιδιά εδώ στον ΠΑΟΚ. Κι αυτό έκανε το έργο μου πολύ ευκολότερο γιατί τα παιδιά ήταν… βουβά. Στον ΠΑΟΚ είχα τον Ζαγόρ. Και στον Ηρακλή είχα καλούς παίκτες, τον Ντεμπά, τον Στολτίδη”.

Αγγελος Αναστασιαδης

Αναστασιάδης: «Το μεγαλύτερο λάθος του Παναθηναϊκού ήταν το ότι έφυγε η οικογένεια Βαρδινογιάννη»

ΔΗΜΟΦΙΛΗ