Ρότσα: «Χρειάζεται τον Ευρωπαίο Παναθηναϊκό η Ελλάδα»

Αποσπάσματα από τα όσα δήλωσε στο «ertnews.gr»:

Ποια είναι η άποψης σας για τον φετινό Παναθηναϊκό;

«Ο Παναθηναϊκός είναι καλύτερος από πέρυσι. Σαν θεατής και με τη γνώση που έχω, ο περσινός Παναθηναϊκός με τον φετινό, είναι σαν τη μέρα με τη νύχτα, όσον αφορά την καθημερινότητα. Δηλαδή την καθημερινή σχέση και επαφή, τον σεβασμό, τις γνώσεις και λοιπά. Πέρυσι αυτό δεν υπήρχε, διότι οι άνθρωποι αντιμετώπιζαν διαφορετικά το τεχνικό επιτελείο του Μπόλονι. Φέτος αυτό άλλαξε και για αυτό έχει μεγάλη ευθύνη ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς. Είναι μία μεγάλη ευκαιρία για τον Παναθηναϊκό, να κάνει μία καλή χρονιά, γιατί έχει φέρει έναν προπονητή σοβαρό, που ξέρει να μιλάει στην κάμερα και ξέρει να κοουτσάρει μία ομάδα που χτίζεται.

Ίσως φανεί περισσότερο η δουλειά του, όταν έρθει η ώρα να βάλει εκείνος το χεράκι του για τις μεταγραφές. Αν για παράδειγμα θέλει ενίσχυση στο δεξί άκρο της άμυνας και πετύχει τις προδιαγραφές του παίκτη που χρειάζεται, αυτό είναι και το κλειδί ενός καλού προπονητή. Να βρει δηλαδή τις προδιαγραφές που θα πληρεί το ρόστερ του. Εάν ας πούμε πρέπει να είναι γρήγορος, δυνατός, τεχνίτης, τέτοια πράγματα. Άλλωστε πιστεύω, πως τον Ιανουάριο πρέπει να γίνουν δυο-τρεις προσθήκες. Όμως οι ομάδες δεν φτιάχνονται αγοράζοντας. Φτιάχνονται με δουλειά, γιατί η πιο δύσκολη περίοδο των μεταγραφών, είναι ο Ιανουάριος.

Φέτος είναι η χρονιά που ο Παναθηναϊκός πρέπει να δείξει εμπιστοσύνη στον προπονητή του και στο επιτελείο που διαθέτει και όταν ο Γιοβάνοβιτς, φτιάξει την ομάδα όπως την έχει στο μυαλό του, τότε ο Παναθηναϊκός σιγά-σιγά θα ανέβει και από την 7η θέση που είχε φτάσει να είναι μία χρονιά, θα πάει και στην τέταρτη και στην τρίτη. Όμως στο μέλλον δεν θα πρέπει να κάνει μόνο αυτό. Θα πρέπει και να καλύψει τη διαφορά από τον πρωτοπόρο, γιατί δεν γίνεται από Δεκέμβρη μήνα, να βρίσκεται στο -15 από τον Ολυμπιακό.

Τώρα δεν μπορεί να καλύψει αυτή τη διαφορά, όμως στο μέλλον θα πρέπει να το κάνει, βγάζοντας μία σταθερότητα. Χρειάζεται πολλά πράγματα για να ξαναγίνει ο Παναθηναϊκός πρωταγωνιστής στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη, γιατί κάτι τέτοιο το χρειάζεται το ελληνικό ποδόσφαιρο. Την σεβαστή δηλαδή, παρουσία του Παναθηναϊκού εκτός συνόρων. Αν χαθεί λοιπόν η φετινή ευκαιρία τότε λυπάμαι, αλλά πιθανότατα θα ξαναζήσουμε ότι έχουμε ήδη ζήσει, για άλλα τόσα χρόνια και για τα διπλάσια».

Το καλοκαίρι οι «πράσινοι» ξόδεψαν πάνω από δύο εκατομμύρια ευρώ, για να κάνουν δικό τους τον Σεμπάστιαν Παλάσιος για μια τριετία. Ακόμη όμως δεν έχει προσφέρει τα αναμενόμενα και σίγουρα όχι αυτά που περίμενε ο κόσμος. Ως συμπατριώτης του και ως παίκτης που ακολούθησε παρόμοια καριέρα μέχρι να έρθετε στον Παναθηναϊκό, τι δυσκολίες μπορεί να αντιμετωπίσει ένας ποδοσφαιριστής, που έρχεται από τη Λατινική Αμερική, για να έρθει να αγωνιστεί στο πρωτάθλημα της χώρας μας;

«Καμία. Καμιά φορά προσπαθούμε να δικαιολογήσουμε τα αδικαιολόγητα. δεν μπορούμε να περιμένουμε από έναν ποδοσφαιριστή, πέντε και έξι μήνες για να προσαρμοστεί. Ένα παράδειγμα είναι ο Μπορέλι. Εκείνη την περίοδο, για να κάνει δικό του τον Μπορέλι ο Παναθηναϊκός, έδωσε 2.200.000 δολάρια, ποσό εξωφρενικό για εκείνη την εποχή, για έναν ποδοσφαιριστή μόλις 20 χρονών.

Τον κυνηγήσαμε για δύο χρόνια και ήμουνα και εγώ στη μέση για να δω την εξέλιξη του και το να τον αποκτήσουμε, ήταν μία απόφαση 5 λεπτών την οποία πήραμε μαζί με τα τρία αδέλφια Θεόδωρο, Βαρδή και Γιώργο Βαρδινογιάννη. Μόλις όμως ήρθε εδώ, οι δύο προπονητές με τους οποίους δούλεψε, δεν τον θέλανε! Τότε, για δυόμισι χρόνια χάσαμε μία επένδυση πάρα πολύ μεγάλη, γιατί ο παίκτης απογοητεύτηκε και έφυγε, ενώ για τον ίδιο λόγο, έφυγε και ο Δανιήλ και ο Όσιμ. Μετά που μου δώσανε την ευκαιρία να δουλέψω στον Παναθηναϊκό, τους είπα πως ο Μπορέλι θα πετύχει και αποδείχθηκα σωστός. Βέβαια, έκανε μεγάλο λάθος που διάλεξε την Ρεάλ Οβιέδο αντί για τον Παναθηναϊκό για να συνεχίσει την καριέρα του, αλλά νομίζω πως ο καλός ποδοσφαιριστής, δεν χρειάζεται να προσαρμοστεί. Έρχεται και παίζει. Είναι η προσωπικότητα, είναι το ταλέντο, είναι πολλά πράγματα που κάνουν τον καλό ποδοσφαιριστή.

Μπορεί να έχουμε περάσει από τις ίδιες ομάδες, μέχρι να έρθουμε στον Παναθηναϊκό, δηλαδή Νιούελς Ολντ Μπόις και Μπόκα Τζούνιορς, όμως η μεταγραφή του, μου προκάλεσε μία ανησυχία. Είναι 29 χρονών και αν κοιτάξουμε το «παλμαρέ» του, έχει αλλάξει δέκα ομάδες. Όταν σε δέκα χρόνια ποδοσφαίρου, έχεις αλλάξει αντίστοιχα τόσες ομάδες, τότε κάτι δεν με κολακεύει. Γιατί όταν κοιτάζω έναν ποδοσφαιριστή, βλέπω την ιστορία του, πόσα παιχνίδια έχει παίξει εκεί, πόσα παιχνίδια έχει παίξει άλλου και τα λοιπά.

Είναι ωστόσο ένα παιδί, που έχει το σώμα για να παίξει στη θέση που αγωνίζεται, καθώς είναι γρήγορος και δυνατός. Μακάρι το θέμα του να είναι μόνο η προσαρμογή και αυτό να διαρκέσει λίγο ακόμα. Αν και θεωρώ πως αυτό δεν είναι δικαιολογία.

Είμαι λίγο εγωιστής σε αυτά τα θέματα γιατί εγώ ήρθα στον Παναθηναϊκό 20 Δεκεμβρίου του ’79’και έπαιξα το πρώτο μου παιχνίδι δύο μέρες αργότερα, με τον Πανιώνιο στη Νέα Σμύρνη, μετά από ταξίδια 50+ ωρών. Και προφανώς δεν είχαμε ούτε τη φροντίδα ούτε τα μέσα που διαθέτουν οι σημερινοί παίκτες. Επίσης, ένα μεγάλο κομμάτι που έχει αλλάξει στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, είναι ο ανταγωνισμός.

Εγώ όταν ήρθα και πηγαίναμε να αγωνιστούμε στις Σέρρες, στη Λάρισα, στη Δράμα, στην Κρήτη, στην Παναχαϊκή, δεν περνούσες από τέτοιες έδρες. Μιλάμε για σωματεία που έβγαλαν μεγάλους ποδοσφαιριστές. Θυμάμαι ένα παιχνίδι μου στην Καστοριά και έπαιζα και σε ξερό χορτάρι, απέναντι σε ποδοσφαιριστές πολύ μεγάλης αξίας, όπως ο Σαργκάνης. Μετά από τρεις-τέσσερις μέρες ξανά σκληρό παιχνίδι στην Κόρινθο και πάει λέγοντας.

Και θα φέρω και ένα άλλο παράδειγμα, που είναι για την εθνική Αργεντινής όπως αντίστοιχα της Βραζιλίας. Είναι δύο χώρες, όπου παραδοσιακά όταν αγωνίζονται, το 90% τουλάχιστον των ποδοσφαιριστών που επιλέγουν, αγωνίζεται στα μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης. Και λέγοντας αυτό, εννοώ ότι ταξίδευαν στη χώρα τους για 12 ώρες και μετά έκαναν ένα ακόμη δωδεκάωρο ταξίδι, για να αγωνιστούν στο πρωτάθλημα τους, μέσα σε διάστημα τριών τεσσάρων ημερών. Αυτό είναι εξαντλητικό, σε σκοτώνει! Χώρια πως στη σύγχρονη εποχή, τα αεροπλάνα είναι σαν… αμάξια και όχι όπως πριν 40 χρόνια, που κατέβαινες και για μία εβδομάδα νόμιζες ότι ήσουν ακόμα στο αεροπλάνο!

Για να ολοκληρώσω λοιπόν, η ιστορία με τον Παλάσιος, αποτελεί ένα άλλοθι. Εγώ θα ήθελα πάρα πολύ να πετύχει στον Παναθηναϊκό, όπως και κάθε Αργεντίνος παίκτης, όμως η όλη ιστορία με την προσαρμογή, αποτελεί μία δικαιολογία και πρέπει να το ξεπεράσει αυτό όσο πιο γρήγορα γίνεται».