Ελευθεράκης: «Βήμα-βήμα φτάσαμε να παίζουμε σε έναν τελικό»

«Αυτή η επιτυχία που έκανε ο Παναθηναϊκός εκείνη την εποχή ήταν μια από τις καλές ημέρες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ήμασταν μια ερασιτεχνική ομάδα που έφτασε να παίξει σε έναν τελικό, με αξιόλογους αντιπάλους και ενάντια σε επαγγελματικούς συλλόγους. Κατορθώσαμε εμείς, μια ερασιτεχνική ομάδα από την Ελλάδα να παίξουμε σε έναν τελικό. Είχαμε την κοινή αποδοχή στη χώρα μας από όλους. Ήμασταν η καλύτερη ομάδα της εποχής.

Ήμασταν μια παρέα, είχαμε δουλέψει όλοι πάρα πολύ και οι βάσεις είχαν μπει στο διάστημα που ήταν προπονητής ο κύριος Πετρόπουλος. Όταν ήρθε ο κύριος Πούσκας μας ανέβασε πάρα πολύ στο ψυχολογικό κομμάτι και πίστευε στο ταλέντο μας, αφήνοντας μας να παίξουμε ελεύθερα. Έτσι ξεκινήσαμε βήμα βήμα δίνοντας φιλικά στην Ισπανία ενάντια σε καλές ομάδες και κάναμε μια τελείως ξεχωριστή ομάδα για τα δεδομένα της εποχής, πιστεύοντας πως θα μπορούσαμε να πετύχουμε και στην Ευρώπη, φτάνοντας να παίξουμε σε έναν τελικό».

Τι σας έχει μείνει περισσότερο;

«Ο Άγιαξ είχε παίξει ξανά τελικό λίγα χρόνια πριν και είχε δημιουργήσει μια απίστευτη ομάδα που πρωταγωνιστούσε τότε στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Μια από τις καλύτερες ομάδες που έχουν υπάρξει και εμείς έπρεπε να παίξουμε και να τους αντιμετωπίσουμε. Σε όλο το παιχνίδι πιστεύω πως αντεπεξήλθαμε ισάξια με τον Άγιαξ και κάναμε την προσπάθεια μας.

Τα πήγαμε αρκετά καλά, αλλά ηττηθήκαμε με 2-0. Δεν μένει κάποια πικρία, καθώς ήταν τεράστια επιτυχία για εμάς. Κάναμε ότι μπορούσαμε στον αγωνιστικό χώρο και πάντα μένει η στεναχώρια που δεν μπορέσαμε να κερδίσουμε. Οι πιο δύσκολες ομάδες πριν τον Άγιαξ ήταν η Σλόβαν και η Έβερτον. Με τους Σέρβους είχαμε μια άτυχη στιγμή και δεχθήκαμε την ήττα με 4-1, αλλά θέλαμε στην Λεωφόρο να καταφέρουμε την ανατροπή, τα καταφέραμε και πήγαμε στον τελικό. Το μόνο που εύχομαι είναι να επανέλθει ο Παναθηναϊκός εκεί που αξίζει να βρίσκεται».