Όσους τελικούς και να έδινε αυτός ο Παναθηναϊκός, θα τους έχανε!

Όσους... τελικούς Ευρώπης και να έδινε σε αυτά τα πλέι-οφ ο Παναθηναϊκός, ΟΛΑ θα τα έχανε. Γιατί αυτό το πράγμα δεν είναι ομάδα. Είναι ένα "μπάτε σκύλοι αλέστε", όπου ο καθένας κάνει ό,τι πραγματικά θέλει. Κυριολεκτικά και χωρίς δόση υπερβολής.

Οι "πράσινοι" μένουν ΠΑΝΑΞΙΑ εκτός ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Και λέμε πανάξια, διότι σε κανένα σημείο του μίνι πρωταθλήματος δεν έπεισαν για το αντίθετο. Βασικά είναι ακόμα χειρότερο, διότι ειδικά η ΑΕΚ έκανε τα... πάντα για να κρατήσει τον Παναθηναϊκό ζωντανό στη διεκδίκηση της Ευρώπης. Κι όμως, το "τριφύλλι" δεν μπορούσε να πάρει ούτε ένα ντέρμπι που είχε το "πρέπει" στην έδρα του. Διότι ο σύλλογος δεν έχει χάσει απλά την αίγλη του. Έχει πάψει να συνιστά ένα περιβάλλον πρωταθλητισμού, που άπαντες στο κλαμπ... ξυπνούν και κοιμούνται με το "πρέπει" της νίκης.

Ο Παναθηναϊκός είχε ήδη... χάσει, όταν στη συνείδηση όλων ηταν τόσο σπουδαίο το να βγει τέταρτος. Και να πάρει, έτσι, το τελευταίο εισιτήριο για την Ευρώπη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα του πόσο έχει μικρύνει αυτή η ομάδα. Η νοοτροπία δεν χτίζεται με μεταγραφές ή αυξημένα μπάτζετ κι αυτό, είναι το χειρότερο για το άμεσο μέλλον του Παναθηναϊκού.

Τέλος, θέλω να σταθούμε και σε ένα συγκεκριμένο σκηνικό από το ντέρμπι με την ΑΕΚ. Όταν ο Σανκαρέ συνειδητοποίησε ότι θα βγει αλλαγή απόρησε και έδειξε την δυσφορία του στον Μπόλονι. Ξεπερνάμε το γεγονός ότι έχουμε ακόμα ένα κρούσμα απειθαρχίας και στεκόμαστε στο προκείμενο. Ένας παίκτης που έπαιζε με μπαταρισμένο πόδι, που δεν είχε ανάσες και αναγκαζόταν να περπατάει μες στο γήπεδο, απόρησε γιατί αντικαταστάθηκε! Εδώ είναι που κολλάει "αυτό ακριβώς, τίποτε άλλο"...