Ο Τρινκιέρι και το χάσμα που θα μεγαλώσει επικίνδυνα αν δεν χτιστεί κανονικός Παναθηναϊκός!

Με τη... σκόνη από την πρόκριση του Ολυμπιακού στο Final-4 να έχει πια καθίσει, ήρθε η ώρα να πούμε μερικά πράγματα που αφορούν άμεσα τον Παναθηναϊκό. Κατ' αρχάς, η επιτυχία της ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα είναι μεγάλη. Πρώτον, γιατί την έκανε απέναντι σε μία εκπληκτική ομάδα όπως η Μονακό και δεύτερον, διότι το πέτυχε με μπάτζετ μικρότερο απ' όσο είχε ο Παναθηναϊκός επί ενεργού Δημήτρη Γιαννακόπουλου στη διοίκηση.

Για όσους τυχόν δεν το γνωρίζουν, οι «ερυθρόλευκοι» φέτος είχαν μπάτζετ μικρότερο κατά σχεδόν 5 εκατ. ευρώ, σε σχέση με τον αντίστοιχο προϋπολογισμό της «πράσινης» ΚΑΕ από το 2016 μέχρι και το 2020. Ο Παναθηναϊκός, πλέον ακόμα περισσότερο, το καλοκαίρι έχει μόνο ένα δρόμο μπροστά του: τη δημιουργία ομάδας που θα βλέπει σκηνές σαν εκείνες του ΣΕΦ. Αλλά θα τις βλέπει στο (ολόδικό του για τα επόμενα 49 χρόνια) ΟΑΚΑ.

Δεν θέλει πολύ η φετινή επιτυχία του Ολυμπιακού, να ανοίξει επικίνδυνα το χάσμα με το «τριφύλλι». Καλή η απόκτηση όλων των μεγάλων ταλέντων του ελληνικού μπάσκετ, καλοί οι «κορμοί» από γηγενείς παίκτες, ωστόσο ο «Εξάστερος» έχει ανάγκη να φτιάξει μία ομάδα που θα πρωταγωνιστεί του χρόνου. Είναι τεράστια ευκαιρία με τις ρωσικές ομάδες να μένουν εκτός Euroleague. Βέβαια για να το κάνει αυτό, πρέπει πρώτα και πάνω απ' όλα να επενδύσει σε προπονητή από το πιο πάνω ράφι.

Κατά την προσωπική γνώμη του γράφοντος, ιδανική επιλογή θα ήταν ο Αντρέα Τρινκιέρι. Αλλά δεν επενδύουμε παραπάνω στην εν λόγω προοπτική, καθώς δεν υπάρχει περίπτωση στην Μπάγερν να κάνουν το «έγκλημα» να τον αφήσουν. Ένας κραταιός Παναθηναϊκός, προφανώς, θα μπορούσε να δελεάσει τον κορυφαίο Ιταλό τεχνικό. Όμως, συζήτηση για ονόματα πρακτικά δεν μπορεί να γίνει από τη στιγμή που το ιδιοκτησιακό παραμένει ανοιχτό. Δηλαδή για να το πούμε καθαρά, αν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος δεν επενδύσει ή δεν πουλήσει, τότε δύσκολα η επόμενη χρονιά μπορεί να φέρει κάτι διαφορετικό από τις δύο τελευταίες. Και οι Παναθηναϊκοί, ειδικά στο μπάσκετ, τρίτη σερί χρονιά στα (τόσο) χαμηλά δεν την αντέχουν... Ούτε στη σκέψη.