Πόση αλήθεια αντέχεις;

«Ολοι μαζί με τον κόσμο πρέπει να μείνουμε ενωμένοι, να μπορέσουμε να βγάλουμε τη χρονιά αυτή, η οποία θα είναι όντως δύσκολη και πιστεύω πως αν είμαστε ενωμένοι θα τα καταφέρουμε. Τα δεδομένα είναι ότι η ομάδα πωλείται». Τάδε έφη, Δημήτρης Διαμαντίδης.

Από την άλλη, ο Φραγκίσκος Αλβέρτης τόνισε: «Είναι χρέος μας να είμαστε εδώ. Είναι η ομάδα που αγαπάμε κι έχουμε ζήσει τόσα χρόνια εδώ. Κάνουμε το καλύτερο δυνατό. Τα δεδομένα δεν είναι εύκολα, αλλά επειδή ο Παναθηναϊκός είναι μεγάλη ομάδα μαζί με τον κόσμο του είναι ακόμα μεγαλύτερη, αυτό που θέλουμε είναι να γίνουμε μια γροθιά, ομάδα και κόσμος. Τουλάχιστον μέσα εδώ να δείχνουμε τη δυναμική μας σε κάθε παιχνίδι»

Δημοσιογραφικά δεν είναι ορθολογικό να ξεκινά ένα κείμενο με τις δηλώσεις. Ο λόγος για τον οποίο τοποθετήθηκαν οι δηλώσεις των δύο GM του Παναθηναϊκού, Δημήτρη Διαμαντίδη και Φραγκίσκου Αλβέρτη, τόσο ψηλά, είναι για να κατανοήσουν άπαντες ποιο είναι το περιεχόμενο τους. Οι δηλώσεις, επισημαίνεται, ότι έγιναν στις 06/10, έναν ακριβώς μήνα πριν. Τι είπαν, λοιπόν, ο Δημήτρης Διαμαντίδης και ο Φραγκίσκος Αλβέρτης; Ότι η χρονιά είναι δύσκολη, ότι γνωρίζουν για την κατάσταση και στόχος είναι να υπάρχει ενότητα μεταξύ κόσμου, ομάδας και διοίκησης στα εντός έδρας παιχνίδια. Ο στόχος, αν το δούμε εντελώς παγερά και απομονωμένα, έχει επιτευχθεί προς ώρας. Η χρονιά είναι δύσκολη, φαίνεται από τα εκτός έδρας αποτελέσματα, όμως εντός έδρας υπάρχουν οι προϋποθέσεις ούτως ώστε ο Παναθηναϊκός να πάρει θετικά αποτελέσματα. Μέχρι εκεί.

Υπάρχουν μία σειρά από ανακρίβειες που τίθενται στην παναθηναϊκή συζήτηση τις τελευταίες ώρες και μόνο καλό δεν κάνουν στον ίδιο τον οργανισμό. Ξεκινάμε:

• Υπάρχει απαίτηση από τον Δημήτρη Διαμαντίδη και τον Φραγκίσκο Αλβέρτη για να προχωρήσουν σε αλλαγές στο ρόστερ και μάλιστα γίνεται και κριτική εναντίον τους. Σεβαστή η κριτική, θα πρέπει όμως να γνωρίζουμε και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται. Μπορεί τα δύο «τοτέμ» του Παναθηναϊκού να κουβαλούν τη σύγχρονη ιστορία του συλλόγου στις πλάτες τους, είναι όμως μόλις για 1,5 χρόνο GM. Δεν είχαν σχέση με γραφεία μάνατζερ, δεν είχαν ρόλο τεχνικού συμβούλου σε ομάδα, συνεπώς ό,τι κάνουν, το κάνουν καθαρά προσπαθώντας να «μάθουν τη δουλειά». Θα αναρωτηθεί κανείς αν χρειάζεται να έχουν εικόνα της μανατζερικής πιάτσας ο Αλβέρτης και ο Διαμαντίδης, αφού ξέρουν τόσο μπάσκετ. Είναι άλλο να παίζεις μπάσκετ και να είσαι στο υψηλότερο επίπεδο, είναι άλλο να προπονείς, είναι άλλο να είσαι μάνατζερ και είναι άλλο να διοικείς. Θυμηθείτε απλά και μόνο πόσα χρόνια χρειάστηκε ο Σάσα Τζόρτζεβιτς για να μπει ανάμεσα στους προπονητές της Euroleague (στην Ελλάδα βέβαια ακόμα τον χαρακτηρίζουμε αρνητικά).
• Λεκαβίτσιους, Λοτζέσκι, Τόμας, Παπαπέτρου, Νέντοβιτς, Σαντ Ρος, Έβανς. Από το καλοκαίρι του 2017 μέχρι σήμερα, ο Παναθηναϊκός έχει αποκτήσει από ομάδες της Euroleague μόλις 7 παίκτες. Τον Λεκαβίτσιους ως prospect που ήθελε να κάνει το βήμα παραπάνω στην καριέρα του, τον Λοτζέσκι και τον Παπαπέτρου που είναι ειδικές περιπτώσεις επειδή ήρθαν από τον «αιώνιο» αντίπαλο, ο Νέντοβιτς ήρθε με πολλά ερωτηματικά γύρω του λόγω της επιρρέπειας σε τραυματισμούς, ο Σαντ Ρος έπαιξε για περίπου ένα εξάμηνο σε επίπεδο Euroleague και ο Έβανς ήρθε σε μία ηλικία που δεν μπορεί να προσφέρει πολλά. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο Παναθηναϊκός δεν μπορεί να προσελκύσει παίκτες από τη Euroleague. Μπορεί τα τελευταία δύο χρόνια να μη μπορεί να τους προσελκύσει λόγω οικονομικών δυνατότητων, όμως οι ίδιοι οι παίκτες (είτε οι ίδιοι είτε οι μάνατζερ τους) αποστράφηκαν του ενδιαφέροντος τους για το «τριφύλλι», όταν συνέβη το περιστατικό με την επιστροφή της ομάδας από την Κωνσταντινούπολη με πούλμαν. Μπορεί, λοιπόν, όντως να είναι τιμή και μεγαλείο για κάθε παίκτη να αγωνίζεται σε ένα από τα μεγαλύτερα clubs του ευρωπαϊκού μπάσκετ, θέλει όμως και ο κάθε παίκτης τις ιδανικές συνθήκες στον τρόπο ζωής και εργασίας του.
• Στην περίοδο που βρισκόταν ο Ρικ Πιτίνο στον Παναθηναϊκό, γνωστοποιήθηκε στον Τύπο η δημιουργία ενός δικτύου scouting, το οποίο θα τροφοδοτούσε με παίκτες το ρόστερ των «πρασίνων» για τα επόμενα χρόνια. Η ιδέα ενυπήρχε από την εποχή του Τσάβι Πασκουάλ και από το 2019 ξεκίνησε συστηματικά η λειτουργία του. Ας δούμε τους παίκτες που απέκτησε ο Παναθηναϊκός από τότε μέχρι σήμερα:

2019-20: Ταϊρίς Ράις, Τζίμερ Φριντέτ, Ρίον Μπράουν, Ουέσλεϊ Τζόνσον, Μπεν Μπέντιλ, Άντι Ράουτινς, Τζέικομπ Ουάιλι, Σον Κιλπάτρικ

2020-21: Χάουαρντ Σαντ Ρος, Νεμάνια Νέντοβιτς, Σέλβιν Μακ, Κίφερ Σάικς, Λευτέρης Μποχωρίδης, Νίκος Δίπλαρος, Πιερ Τζάκσον, Μάρκους Φόστερ, Τι Τζέι Μπρέι, Μάριο Χεζόνια, Άαρον Ουάιτ, Ζακ Όγκαστ

2021-22: Κέντρικ Πέρι, Γιόγκι Φέρελ, Ντάριλ Μέικον, Οκάρο Ουάιτ, Τζέρεμι Έβανς, Τζεχάιβ Φλόιντ

Τι παρατηρούμε με μια γρήγορη ματιά; Ο Παναθηναϊκός από την ημέρα που λειτούργησε πιο δραστικά το τμήμα scouting έχει κάνει συνολικά 26 μεταγραφές, από τις οποίες, οι  8 έχουν «ελληνικό» παρελθόν (Μπράουν, Μπέντιλ, Σαντ Ρος, Μποχωρίδης, Δίπλαρος, Όγκαστ, Μέικον, Φλόιντ), 4 παίκτες είχαν χρόνια παρουσίας στην Euroleague (Ράις, Νέντοβιτς, Άαρον Ουάιτ, Τζέρεμι Έβανς, 3 παίκτες είχαν μονοετή παρουσία στη Euroleague χωρίς επιτυχία (Τζάκσον, Σάικς, Μακ), 3 παίκτες αποκτήθηκαν από το ΝΒΑ έχοντας φθίνουσα πορεία στην καριέρα τους (Τζόνσον, Κιλπάτρικ, Φέρελ), 2 παίκτες που τερμάτισαν την καριέρα τους αμέσως μετά την παρουσία τους στην ομάδα (Ράουτινς, Τι Τζέι Μπρέι) και δύο ειδικές περιπτώσεις μεταγραφών, τον Τζίμερ Φριντέτ που ήταν προσωπική επιθυμία του ιδιοκτήτη της ΚΑΕ, όταν ασχολείτο ακόμα με τα «πράσινα κοινά» και ο Μάριο Χεζόνια που ήρθε κάτω από ένα ειδικό καθεστώς. Μένουν, λοιπόν, ο Ουάιλι, ο Φόστερ και ο Πέρι που έγινε γνωστός πέρυσι επειδή ήταν πρώτος σε ασίστ στο Eurocup. Σε τρία χρόνια ο Παναθηναϊκός είχε σαν προϊόν αποκλειστικά του scouting του 3 παίκτες.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, παρουσιάζεται κάτι που θα χαρακτηριζόταν πρωτόγνωρο. Ο Παναθηναϊκός προτίμησε 4 παίκτες από το πρωτάθλημα του Ισραήλ (!), δηλαδή ένα πρωτάθλημα που δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ανώτερο του ελληνικού και μόλις 2 παίκτες από την ACB, το κορυφαίο πρωτάθλημα στον κόσμο. Συνακόλουθα, δεν ασχολήθηκε καθόλου με τις αγορές της Γερμανίας και της Γαλλίας και δεν αναφέρονται τυχαία οι δύο χώρες, μιας και το μπάσκετ τους βρίσκεται σε ανάπτυξη, με την χώρα της Κεντρικής Ευρώπης να έχει εκπρόσωπο πέρυσι στα playoffs της Euroleague τη Μπάγερν Μονάχου και τη χώρα της Μεσογείου να έχει φέτος δύο πρωταγωνίστριες στη Euroleague, τη Μονακό και τη Βιλερμπάν, με την πρώτη να κατακτά και το Eurocup.

• Μερίδιο ευθύνης, σύμφωνα με μερίδα του Τύπου και του κοινού, έχει και ο Δημήτρης Πρίφτης. Σύμφωνοι. Έχει μερίδιο ευθύνης όσον αφορά την πνευματική προετοιμασία των παικτών πριν τους αγώνες. Δεν έχει ευθύνη, όμως, για το ρόστερ. Μην ξεχνάμε ότι ο σημερινός τεχνικός του «τριφυλλιού» ήρθε και ο Παναθηναϊκός είχε ήδη συμφωνήσει με Πέρι, Φλόιντ και Ντιαλό, άσχετα που ο τελευταίος έφυγε και μέχρι στιγμής κάνει την καλύτερη σεζόν, εν συγκρίσει με τους άλλους δύο. Ποια ευθύνη, λοιπόν, του αναλογεί όταν έχει ήδη τον 2ο σέντερ που θέλει συγκεκριμένο είδος «ψηλού» για πίσω από τον Παπαγιάννη, όταν έχει ήδη το 2ο point guard και ο βασικός «άσος» έρχεται τέλος Οκτώβρη;

Αυτές είναι μόνο μερικές σκέψεις που μπορεί να συζητηθούν αναφορικά με τον τρόπο λειτουργίας και την κριτική στον Παναθηναϊκό. Όσο εύκολο είναι να πει κανείς ότι «πρέπει να φύγουν τρεις παίκτες», άλλο τόσο δύσκολο είναι να ξεκινήσει ένας νέος προϋπολογισμός, στον οποίο θα προστεθεί η αποζημίωση των παικτών που θα αποχωρήσουν και τα συμβόλαια των παικτών που θα έρθουν. Άλλωστε, μην ξεχνάμε ότι και πέρυσι ο Παναθηναϊκός προτίμησε, επί της ουσίας, την αποπομπή του Γιώργου Βόβορα γιατί θα πλήρωνε μία αποζημίωση, από την απομάκρυνση 3-4 παικτών.

Του Μάριου Μπούλη