Ομάδα χωρίς ταυτότητα, παίκτες χωρίς ρόλο

Ο Παναθηναϊκός γνώρισε την ήττα από το Λαύριο με 94-89 στον 2ο τελικό των playoffs της Basket League και μπορεί το αποτέλεσμα αυτό καθ’ αυτό να μην αλλάξει στο τέλος κάτι, η εικόνα όμως πρέπει να ταρακουνήσει άπαντες στο σύλλογο.

«Τις πταίει». Αυτή θα μπορούσε να είναι η απορία των Δημήτρη Διαμαντίδη και Φραγκίσκου Αλβέρτη και ωσάν άλλοι Χαρίλαοι Τρικούποι (όχι η ομάδα του Μεσολογγίου), θα έπρεπε να εκπονήσουν ένα σχέδιο, προκειμένου ο Παναθηναϊκός να εμφανίσει ένα διαφορετικό πρόσωπο.

Η φετινή σεζόν για τον Παναθηναϊκό είναι τουλάχιστον κακή, αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν είναι τα αποτελέσματα, δεν είναι η θλιβερή πορεία στη Euroleague και η 17η θέση στη regular season, δεν είναι καν οι ήττες στα playoffs από την ΑΕΚ και το Λαύριο. Ο Παναθηναϊκός δεν θυμίζει σε τίποτα μία ομάδα, που όπως είχε εκφραστεί στις αρχικές εξαγγελίες της περασμένης σεζόν, θα είναι ανταγωνιστική και θα παίζει μπάσκετ. Όταν ο τότε προπονητής του «τριφυλλιού» αναφερόταν στον όρο «ανταγωνιστική», σαφώς δεν εννοούσε με ομάδες όπως το, συμπαθέστατο κατά τα άλλα, Λαύριο, αλλά με ομάδες από το επίπεδο της Euroleague. Και όντως, υπήρξε μία περίοδος που οι «πράσινοι» ήταν ανταγωνιστικοί. Έπαιζαν στα ίσα με τη Μπαρτσελόνα στο «Palau Blaugrana», έπαιρναν διπλό στο Μιλάνο, ακόμα και με την έλευση του Όντεντ Κάτας ήρθε το διπλό στο ΣΕΦ, η νίκη επί της Μακάμπι. Τους τελευταίους 2,5 μήνες όμως ο Παναθηναϊκός οδεύει από το κακό στο χειρότερο.

Ο Κάτας έκανε χειρότερη την κατάσταση

Ο Παναθηναϊκός ξεκίνησε τη σεζόν με έναν πολλά υποσχόμενο προπονητή, το Γιώργο Βόβορα, που είχε δείξει στην παρουσία του ως assistant στο «τριφύλλι» πως διαθέτει περγαμηνές για να αναλάβει ως head coach. Οι Κυπελλούχοι Ελλάδος εμφάνιζαν δύο διαφορετικά πρόσωπα, είτε ήταν ανταγωνιστικοί και πάλευαν όλα τα παιχνίδια στα ίσα είτε έχαναν με κάτω τα χέρια, αλλά με τέτοιο τρόπο που δημιουργούσαν προβληματισμό. Το δεύτερο πρόσωπο γινόταν όλο και πιο έντονο, με αποτέλεσμα να αποφασιστεί από τη διοίκηση το «ηλεκτροσόκ», μέσω της αποπομπής του Γιώργου Βόβορα και της έλευσης του Όντεντ Κάτας.

Ο Ισραηλινός τεχνικός είναι μία άκρως μπασκετική φυσιογνωμία, με πράσινο παρελθόν, όντας μέλος του Παναθηναϊκού τη σεζόν 1999-2000, όταν το «τριφύλλι» κατακτούσε το ευρωπαϊκό τρόπαιο. Ήρθε ως ένας προπονητής που γνώριζε το DNA του Παναθηναϊκού και είχε ένα βιογραφικό και ένα προφίλ που θα μπορούσε και ο ίδιος να κάνει το step up στην καριέρα του, χέρι-χέρι με την επάνοδο του Παναθηναϊκού. Παρόλα αυτά, η έλευση του έφερε θετική αύρα μόνο στις πρώτες εβδομάδες. Στη συνέχεια υπήρξε η δικαιολογία της έλλειψης κινήτρου στη Euroleague, όμως οι τελευταίες εμφανίσεις εντός των συνόρων δείχνουν ότι ο Παναθηναϊκός δεν έχει πλάνο. Ξαφνικά βρέθηκε στα τελευταία λεπτά του αγώνα με το Λαύριο στο παρκέ ο Κασελάκης που προφανώς είναι ένα παιδί που μπορεί να βοηθήσει, σε συγκεκριμένες καταστάσεις όμως και όχι όταν «καίει» η μπάλα. Ο Ουάιτ έχει γίνει σχεδόν βασικός στο «3», ο Παπαπέτρου έχει μετατοπιστεί στο «2» και συνδυαστικά με τις ελλείψεις που υπάρχουν ήδη στο ρόστερ, δημιουργείται ένα μείγμα που δεν μπορεί να παίξει σύγχρονο μπάσκετ.

Οι μεταγραφές δυσκόλεψαν την κατάσταση

Ο Παναθηναϊκός προχώρησε σε δύο μεταγραφές κατά τη διάρκεια της χρονιάς, με τον Σέλβιν Μακ να έρχεται προκειμένου να καλύψει το κενό που είχε δημιουργηθεί στον άσο και τον Μάριο Χεζόνια να έρχεται προκειμένου να ζήσει το όνειρο του να αγωνιστεί με το «τριφύλλι» και να αλλάξει το status του ρόστερ. 

Ο μεν Αμερικανός έδειξε σημάδια χαλαρότητας και παρότι αποκτήθηκε προκειμένου λύσει το «γόρδιο δεσμό» της δημιουργίας, βοήθησε μόνο στην εκτέλεση από τα 6,75, ο δε Κροάτης μπορεί να ήρθε μετά Βαΐων και κλάδων, στην ουσία όμως περισσότερο έχει μπερδέψει το ρόστερ, με δεδομένες τις μετακινήσεις στις θέσεις των υπαρχόντων παικτών, παρά έχει βοηθήσει με την κλάση και το ταλέντο του. 

Σε αυτό το πλαίσιο που έχει δημιουργηθεί, θα πρέπει να συνυπολογιστεί πως ακόμα και σήμερα, 10 μήνες μετά την δημιουργία του φετινού ρόστερ, ο Παναθηναϊκός δεν έχει δημιουργό (ναι, λείπουν ο Σαντ Ρος και ο Νέντοβιτς, αλλά αυτό παύει να είναι δικαιολογία σε αγώνες της Basket League), ενώ αμυντικά η γραμμή των «ψηλών» του δεν έχει θωρακιστεί επαρκώς, μιας και πίσω από τους Παπαγιάννη-Μήτογλου υπάρχουν οι Όγκαστ-Μπέντιλ που δεν έχουν ανταποκριθεί στους ρόλους τους.

Η χρονιά θα τελειώσει, ο Παναθηναϊκός θα πάρει εύκολα ή δύσκολα το πρωτάθλημα, είναι δεδομένο όμως πως θα πρέπει να γίνει ένα καλό «ταμείο» από τους Διαμαντίδη-Αλβέρτη στο ρόστερ και κυρίως να βρεθεί ο προπονητής εκείνος που θα αναλάβει την επάνοδο του Παναθηναϊκού σε ένα επίπεδο που να ταιριάζει με το μέγεθος και τις δυνατότητες της εποχής.