Παναθηναϊκό μεγαλείο - Ο Αντώνης Βρεττός υψώνει στη Λεωφόρο την ελληνική σημαία για πρώτη φορά μέσα στην Κατοχή

Από την ίδρυσή του ο Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος είχε σαν στόχο όχι μόνο την κατάκτηση τροπαίων, κάτι που πέτυχε στην πορεία όντας ο σύλλογος με τους περισσότερους τίτλους στην χώρα, αλλά και την διαπαιδαγώγηση και την άθληση των νέων τόσο στην Αθήνα, όσο και σε ολόκληρη την Ελλάδα. Το δεύτερο είναι ακόμα πιο σημαντικό και μέσα από την πάροδο των 113 χρόνων κατάφερε όχι μόνο να το πετύχει, αλλά να το κάνει και σε περιόδους δύσκολες για την χώρα, όπως στην κατοχή.

Ήταν 7 Οκτωβρίου 1944 όταν ο Αντώνης Βρεττός, διευθυντής του γυμναστηρίου του Παναθηναϊκού,  έφευγε από το σπίτι του, ξημερώματα, για το ιστορικό γήπεδο του Τριφυλλιού, την Λεωφόρο Αλεξάνδρας, ενώ γύρω του σε όλη την σκοτεινή Αθήνα έβλεπε στρατιώτες με σβάστικες στα χέρια τους. Στόχος του να φτάσει στο χώρο που μέχρι πριν χρόνια οι αθλητές του Ομίλου, παρά τις δυσκολίες της εποχής αθλούνταν και τιμούσαν το έμβλημα του Παναθηναϊκού, χωρίς να γίνει αντιληπτός από αυτούς που σκοτείνιαζαν την χώρα εδώ και σχεδόν τέσσερα χρόνια.

Στην Λεωφόρο και συγκεκριμένα στην τροπαιοθήκη του συλλόγου υπήρχαν πάρα πολλά κύπελλα που το Τριφύλλι είχε κατακτήσει σε πρωταθλήματα ποδοσφαίρου, στίβου, χόκεϊ, αλλά σε άλλα αθλήματα που είχαν όμως ήδη λεηλατηθεί από τους Γερμανούς και τους Ιταλούς, που θα τα έδιναν σε εσωτερικούς φιλικούς αγώνες τους, με τις καταστροφές στο γήπεδο να ξεπερνάν τα 2 εκατομμύρια δραχμές, ενώ παράλληλα είχε επιταχθεί από τους κατακτητές με τα έπιπλα και τα γραφεία που υπήρχαν να έχουν κλαπεί.

Το καμάρι του γηπέδου, η εξέδρα στην πλευρά της οδού Τσόχα, η πρώτη στην χώρα που μπορούσε να φιλοξενήσει 3.000 κόσμο, είχε καταστραφεί. Ο Βρεττός θα συναντήσει μπροστά του έναν στρατιώτη της Βέρμαχτ που θα υψώσει το όπλο του και θα τον ρωτήσει το τι ακριβώς θέλει, ζητώντας του επιτακτικά να φύγει, ενώ παράλληλα ακούγονταν πυροβολισμοί από τις φυλακές Αβέρωφ, που ήταν ακριβώς απέναντι από το γήπεδο της Λεωφόρου, στο σημείο που σήμερα είναι ο Άρειος Πάγος. Στους ιστούς των σημαιών ξεχώριζε αυτή την σβάστικα, μιας και οι ελληνικές σημαίες απαγορεύονταν από τον Απρίλιο του 1941.

Λίγες ώρες μετά θα βρεθεί μαζί με άλλα μέλη του Παναθηναϊκού, κρυφά, εκεί που ετοίμαζαν την εφημερίδα "Η Φωνή του ΠΑΟ", όπου υπήρχαν ειδήσεις από το BBC και κυκλοφορούσε από χέρι σε χέρι εμπιστευτικά. Ο Βρεττός μαζί με τους υπόλοιπους θα βάλουν στο ραδιόφωνο για να ακούσουν τα τελευταία νέα, από το βρετανικό σταθμό, με εκείνον να έχει ρόλο μεταφραστή, μιας και ήξερε αγγλικά. Τα πρώτα νέα θα οδηγήσουν σε πανηγυρισμούς, αφού ανέφεραν πως οι σύμμαχοι προέλαυναν στην Ευρώπη και η τελική νίκη ήταν πια θέμα χρόνου, ενώ λίγο μετά ο χώρος που βρίσκονταν θα κοντέψει να πέσει από τις φωνές.

Οι πρώτες αγγλικές δυνάμεις είχαν ήδη αρχίσει την αποβίβασή τους στην Πελοπόννησο, με τον Βρεττό να ξεσπά σε αναφιλητά. Μετά την μετάδοση της είδησης και τους πανηγυρισμούς οι πάντες θα ψάχνουν να βρουν τον Αντώνη που όμως είχε εξαφανιστεί. Λίγο αργότερα, ενώ ο ήλιος θα αρχίσει να κάνει σιγά σιγά την εμφάνισή του, ο Βρεττός θα βρεθεί στην πόρτα του χώρου που ήταν οι υπόλοιποι ζητώντας τους να έρθουν μαζί του. Αυτό που θα δουν οι υπόλοιποι θα τους κάνει να δακρύσουν… Σε έναν μαυροπίνακα, έξω από  το γήπεδο της Λεωφόρου, θα γράφει:

"Την προσεχή Κυριακή μέγας ποδοσφαιρικός αγών Παναθηναϊκού - Αγγλικής Αεροπορίας. Ζήτω η Ελευθερία!"

Οι άνθρωποι που θα περνάνε, ώστε να πάνε στις δουλειές τους, θα σταματάνε μπροστά στον πίνακα και θα έχουν την ίδια αντίδραση με αυτή των συντρόφων του Βρεττού. Όμως ο Αντώνης δεν θα μείνει εκεί. Λίγο μετά τις επτά το πρωί της 8ης Οκτωβρίου 1944 η ελληνική σημαία θα είναι στην θέση της, στον ιστό της Λεωφόρου. Θα είναι η πρώτη φορά μετά από 3,5 χρόνια που η Γαλανόλευκη θα υψωθεί στην Αθήνα, τέσσερις μέρες πριν την οριστική αποχώρηση των Γερμανών από την πρωτεύουσα και αυτό θα έχει γίνει στο ιστορικό γήπεδο του Παναθηναϊκού, δείχνοντας για ακόμα μια φορά πως το Τριφύλλι είναι σίγουρα κάτι παραπάνω από ένας απλός σύλλογος.

ΥΓ: Στην συγκεκριμένη ιστορία υπάρχουν στοιχεία από το βιβλίο του Αριστοτέλη Μπενόγλου " Λεωφόρος Αλεξάνρας 160" 160 άγνωστες ιστορίες για τον Παναθηναϊκό και το "Λεωφόρος Ηρώων - Η ιστορία του Παναθηναϊκού στα χρόνια της Κατοχής (1941-1944)", του Ανδρέα Οικονόμου.