Ένας Παναθηναϊκός δύσκολος να τον διαχειριστείς συναισθηματικά!

Το παιχνίδι στην Τρίπολη ήταν το πρώτο φετινό του Παναθηναϊκού εκτός έδρας, στο οποίο ο κόσμος του περίμενε να πάρει μία «δήλωση» από την ομάδα. Μία χειροπιαστή απόδειξη ότι η εικόνα της δεν είναι καλή μόνο στη Λεωφόρο, αλλά μπορεί αυτή η απίθανη αύρα του «Απ. Νικολαΐδης» να μεταφερθεί, έστω και εν μέρει, εκτός.

Ο Παναθηναϊκός μπορεί να έλεγξε την περισσότερη ώρα το ματς στο «Θ. Κολοκοτρώνης», μπορεί να προηγήθηκε στο σκορ στην πρώτη του τελική προσπάθεια, ωστόσο και πάλι έχασε! Και μάλιστα, με τρόπο που μόνο πικρία και εκνευρισμό αφήνει σε όλους. Και το λέμε αυτό, διότι τα γκολ του Αστέρα προήλθαν από ένα «τσαφ»-πέναλτι του Πούγγουρα, και ένα «σλάλομ» του Σίτο από κακό βολέ του Μπρινιόλι, χωρίς να βρεθεί ούτε ένας παίκτης του «τριφυλλιού» από το κέντρο μέχρι την μεγάλη περιοχή, για να κάνει ένα φάουλ έστω στον αντίπαλο! Ό,τι έκανε για παράδειγμα ο Κώτσιρας σε μία παρόμοια φάση της επανάληψης, όταν πια είχαν κριθεί ουσιαστικά όλα.

Αυτό που παρακολουθούμε, είναι για να το πούμε απλά ένας Παναθηναϊκός δύσκολος να τον... διαχειριστείς συναισθηματικά! Διότι όσο και να θέλουμε να μιλήσουμε για τα αμιγώς αγωνιστικά και την υπεροχή της ομάδας του Γιοβάνοβιτς σε μία δύσκολη έδρα, παρότι πλην του γκολ δεν έβγαλε τη μεγάλη φάση (ξανά σε εκτός), άλλο τόσο... δεν μπορούμε! Γιατί ο Παναθηναϊκός αυτός με τις προσδοκίες που έχει ο ίδιος δημιουργήσει, δεν δικαιολογείται να χάνει και μάλιστα έτσι μακριά από το «σπίτι» του. Όχι πάλι! Όχι αφού προηγήθηκε!

Οι «πράσινοι» καλούνται να σηκώσουν το βάρος του «πρέπει», που συνοδεύει αυτή τη βαριά φανέλα! Και επειδή αυτό το ρόστερ μπορεί, καλείται και να το κάνει. Προς αυτή τη κατεύθυνση, λοιπόν, ο τρόπος ειδικά που χάθηκε το ματς στην Τρίπολη πονάει πολύ!